Nie wiem czy znacie to uczucie jak wzbiera w Was złość, irytacja, wkurzenie i takie tam i w tunelu pojawia się tylko jedno światło: rzucić to wszytko, odwrócić się na pięcie, strzelić focha, zamilknąć na wieki i mieć wszytko gdzieś... Ja znam!
A próbowaliście kiedyś nie iść w stronę światła?!? To dopiero jest uczucie, gdy poskromi się własnego focha, zmiażdży go w zarodku, zetrze na proch i pomyśli się o drugim człowieku zamiast osobie, wyciągnie reke na zgodę, wybaczy ...
Jakie to uczucie? Tego się nie da opisać. Żeby się przekonać musicie spróbować sami:)
Dzień bez utarcia nosa naszemu fochowi, to dzień stracony!
